زن بايد اين مسئله را كاملاً درك كند كه حجاب او تنها مربوط به خود او نيست تا بگويد من از حق خودم صرف نظر كردم ، حجاب زن مربوط به مرد نيست تا مرد بگويد من راضيم ، حجاب زن مال خانواده نيست تا اعضاي خانواده رضايت بدهند ، حجاب زن ، حقي است الهي .

حرمت زن نه اختصاص به خود زن دارد نه مال شوهر و نه ويژه برادر و فرزندانش مي باشد. همه اينها اگر رضايت بدهند قرآن راضي نخواهد بود ، چون حرمت زن و حيثيت زن بعنوان حق الله مطرح است و خداي سبحان زن را با سرمايه عاطفه آفريد كه معلّم رقّت باشد و پيام عاطفه بياورد، اگر جامعه اي اين درس رقّت و عاطفه را ترك نمودند و به دنبال غريزه و شهوت رفتند به همان فسادي مبتلا مي شوند كه در غرب ظهور كرد.

لذا كسي حق ندارد بگويد من به نداشتن حجاب رضايت دادم ، از اين كه قرآن كريم مي گويد "هر گروهي ، اگر راضي هم باشند ، شما حد الهي را در برابر آلودگي اجرا كنيد" ، معلوم مي شود عصمت زن ، حق الله است و به هيچ كسي ارتباط ندارد . قهراً همه اعضاي خانواده و اعضاي جامعه و خصوصاً خود زن امين امانت الهي هستند . زن به عنوان امين حق الله از نظر قرآن مطرح است يعني اين مقام را و اين حرمت و حيثيت را خداي سبحان كه حق خود اوست ، به زن داد و خواسته است او اين حق مرا تو به عنوان امانت حفظ كند

قرآن کریم هنگام سخن درباره حجاب میفرماید: "حجاب احترام به زن است تا نامحرمان او را با دید حیوانی ننگرند"(احزاب ۵۹) از این رو نظر به زنان نامسلمان بدون قصد تباهی جایز است و علت آن اینست که زنان نامسلمان از این حرمت بی بهره اند.

حال اگر کسی از تشخیص اصول ارزشی عاجز باشد ممکن است حجاب را بند بداند در حالیکه قرآن کریم علت و فلسفه حجاب را چنین بیان میکند:" ذلک ادنی ان یعرفن فلایوذین" (احزاب ۵۹) یعنی برای اینکه شناخته شوند و مورد اذیت واقع نگردند. زیرا آنان تجسم حرمت و عفاف جامعه هستند و حرمت دارند.

برگرفته و باتلخیص از : زن در آینه جمال و جلال/ آیه الله جوادی آملی